சிகப்பு வெள்ளை வர்ணம் பூசுவது ஏன்?
பலமுறை கோயிலுக்குச் சென்று வருகிறோம். ஒருமுறை
யாவது கோயில் சுவர்களில் சிகப்பு வெள்ளை வர்ணம் பூசுவது ஏன்? என்று யோசித்துப் பார்த்திருக்கிறோமா?
அது ஓர் அழகிய அறிவியல். வண்ணம் மட்டும் அறிவியல் இல்லை. கோயில் அமைப்பே அறிவியல்தான்.
‘கோயில் இல்லாத ஊரில் குடியிருக்க வேண்டாம்’ என்பது பழமொழி. கோயிலுக்குச் சென்று வழிபடுவதன் மூலம் தனிமனித ஒழுக்கம் வளர்கிறது. அடிக்கடி கோயிலுக்குச் செல்லும் ஆன்மீகப் பழக்கம் என்பது ஒரு மிக முக்கியப் பண்பு.
கொடிமரம் என்பது இறைவனை குறிக்கிறது. கொடிக்கயிறு சக்தியைக் குறிக்கிறது. உயரே செல்லும் கொடிச்சீலை மனிதர்கள் உள்ளிட்ட உயிரினங்களைக் குறிக்கிறது.
நந்தி தர்மத்தை குறிக்கிறது. கர்ப்பகிரகத்தில் இருக்கும் இறைவன் எப்போதும் தர்மத்தையே பார்க்கிறான் என்பதே அர்த்தம்.
ஆலயங்கள் நான்கு வழிகளைக் காட்டுகின்றன அவை:
பக்திவழி, ஞானவழி, ராஜவழி, கர்மவழிகள்
எந்த வழிகளாலும் நாம் இறைவனைக் காணலாம் என்பதே அதன் அர்த்தம்.
நான்கு வாசல்கள் வைக்கப்பட்ட ஆலயமானாலும் கர்ப்ப
கிரகத்துக்கு ஒருவாசல்தான் வைத்தார்கள். ஏனென்றால் தாயின் கருவறையும் ஆலயத்தின் கர்ப்பகிரகமும் ஒன்றுதான்.
அதனாலேயே கர்ப்பகிரகத்தை இருளாகவும் அதன் விதானத்தையும் அரைகோளவடிவமாக வைத்தார்கள். வெளியில் உள்ள ஒளிக்கதிர்களை கோபுரம் வாங்கி கர்ப்பகிரகத்துக்கு அனுப்புகிறது. கருவறையில் ஒலிக்கும் வேத மங்கள மந்திர அலைகள் வெளியே பரவுவதால் அவை உடலில் படவேண்டும் என்பதற்காகவே திருக்கோயிலில் ஆண்கள் சட்டை அணிவது இல்லை.
கர்ப்பகிரகத்திற்குள் இறைவன் ஏன் வந்தான்? என பார்போம்.
ஆண் பெண் கலவையிலேயே கர்ப்பம் தரிக்க முடியும். அந்த கலவையின் நிறமாகத்தான் ஆணின் வெள்ளையணுவை (வெள்ளை) நிறமாகவும் பெண்ணின் கருப்பை நிறத்தை காவி (சிவப்பு) நிறமாகவும் ஆலய வெளிச்சுவரில் வெள்ளையும் காவியுமாக வண்ணம் தீட்டினார்கள் இந்த கலவையில்தான் இறைவனின் ஆன்மா தாயின் கர்ப்பகிரகத்திற்குள் பிண்டவடிவில் தோன்றுகிறது.
இந்தப் பிண்ட வடிவத்தைத்தான் லிங்கத்தின் உருளை வடிவமாக வைத்தனர். மிருகங்கள் கூட பிண்டவடிவிலேயே தோன்றுகின்றன.
எல்லா உயிர்களின் தோற்றமும் இறைவனின் இயக்கம் என்பதை உணர்த்துவதே லிங்க ரூபம். இறைவனை வேதமந்திர மூலமாக ஆகாயத்தில் இருந்து காற்றுக்கு அனுப்பி, காற்றின் மூலமாக யாகத்துக்குள் அனுப்பி வைத்து.
யாக, அக்னியில் இருந்து நிறைகும்பத்துக்கு மாற்றி, அந்த நீரை விக்ரகத்துள் அனுப்பி, பஞ்சபூதத்தை அந்த விக்ரகத்துள் அடக்கியே நாம் இறைவனை வழிபடுகிறோம். அதனாலேயே பிராணபிதிஷ்டை என அழைக்கிறோம்.
கோயிலின் வாசல்படியை பக்தர்கள் தொட்டுக் கும்பிடுவதை பார்த்திருப்போம். வாசல் படியை ஏன் தொட்டுக் கும்பிட வேண்டும்? இதில் அறிவியல் பூர்வமான ஒரு செயலை நம் முன்னோர்கள் வைத்து இருக்கிறார்கள். ஒரு பக்தன், கோயில் வாசல்படியை தொட குனியும் போது அது முதலில் அவனிடம் பணிவை ஏற்படுத்துகிறது. அடுத்து அது அவன் உடம்பில் உள்ள சூரிய நாடியை இயக்குகிறது. படிக்கட்டை தொட்ட பிறகு வலது கை விரல்களை நம் நெற்றியின் புருவ மத்தியில் உள்ள ஆக்ஞா சக்கரம் மீது வைத்து அழுத்த வேண்டும்.
இது நம்மிடம் உள்ள தீய சக்திகளை விரட்டும். அதோடு தெய்வ சன்னதிகளில் இருந்து வரும் அருள் அதிர்வலைகளை மிக எளிதாக நமக்குள் கிரஹிக்க செய்யும்.
அடுத்த முறை கோயிலுக்குச் செல்லும் போது படிகளை வலது கையால் தொட்டு, உங்கள் புருவ மத்தியில் சற்று அழுத்தம் கொடுத்துப் பாருங்கள்
அது உங்களை புது மனிதனாக்கி புத்துணர்ச்சியுடன் கோயிலுக்குள் செல்ல வைக்கும்
– வளரும்