ஹிந்து தர்மமும், கோ மாதாவும்

மாடு என்பது இந்துக்களுக்கு மட்டுமல்ல, மனிதகுலத்திற்கும் வாழும் பாரம்பரியமாகும். உலக மரபுகளில் பசு கருவுறுதல், செழிப்பு மற்றும் வாழ்க்கையை குறிக்கிறது, மேலும் இது பெரும்பாலும் தாய்-மூதாதையர் என்று அழைக்கப்படுகிறது, ஒருவேளை மனிதனால் வளர்க்கப்படும் முதல் பாலூட்டியாக இருக்கலாம். தற்போதைய காலங்களில் இறைச்சிக்காக கால்நடைகளாக வளர்க்கப்பட்ட போதிலும், அவர் புனிதத்தன்மை மற்றும் மாய சக்தியின் ஒளி கொண்டவர். ஒரு வெளிநாட்டு அறிஞர் ஒருமுறை பஞ்சத்தின் போது, ​​வரம்பற்ற அளவு பால் உற்பத்தி செய்யக்கூடிய ஒரு உயிரினமாக மாடு மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கிறது. நோர்வே பாரம்பரியத்தில், ஆடும்லா , ஆதிகால பால் கறவை ஜிகாண்டஸின் முன்னோடியான ஆர்கெல்மிரின் ஆறு தலை மகனுக்கு உணவளித்தது.

இந்துக்கள் பசுவை தாய், கோ-மாதா என்று வணங்குகிறார்கள், பண்டைய கிரேக்கர்கள் முழு மான் என்று பொருள்படும் பெரிய மாடு யூரோபாவை நட்சத்திரங்களின் பெண் பெற்றோராக கருதினர். எகிப்திய புராணங்களில், வானம் தெய்வீக பசுவாக குறிப்பிடப்படுகிறது, சூரியனின் தாயான அஹேத் – சூரிய மண்டலத்தின் மைய உடல். ரிக்வேத வசனத்துடன் (எக்ஸ். 85.1) ஒரு இணையை வரையலாம், இது பூமியால் சத்தியத்தால் நிலைநிறுத்தப்படுவது போலவே சூரியனால் வானங்களும் நீடிக்கின்றன. மற்றொரு எகிப்திய தெய்வம், ஹதோர், மகிழ்ச்சி மற்றும் படைப்பு இரண்டையும் ஆளுமைப்படுத்துகிறார், பசுவுடன் ஒப்பிடப்படுகிறார், மேலும் அவளது உருவம் அல்லது வடிவம் தீமைகளைத் தடுக்கவும், நல்ல அதிர்ஷ்டத்தைக் கொண்டுவரவும் தாயத்துக்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. வடகிழக்கு ஆபிரிக்காவில், நைல் ஆற்றங்கரையில், பசு அலங்கரிக்கப்பட்டு, மாலைகள் அல்லது கொண்டாட்ட ஊர்வலங்களில் வழிநடத்தப்பட்டது. நேபாளத்தில் இறந்த உறவினர்களை நினைவுகூரும் ஒரு மாடு திருவிழாவான தமிழ்நாடு அல்லது காய் ஜாத்ராவில் ஒரு அறுவடை திருவிழாவான பொங்கலின் போது.

புராணங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள பயமுறுத்தும் வைதாராணி ஆற்றின் குறுக்கே மாட்டு இறந்தவர்களின் ஆத்மாக்களை ஏற்றிச் செல்கிறது என்று இந்துக்கள் நம்புவது போலவும், இரட்சிப்பை அடைய பசுவின் வால் மனதளவில் புரிந்துகொள்ள இறக்கும் நபரைப் பார்க்கவும், பண்டைய எகிப்தியர்கள் பசுவைப் பயன்படுத்தினர், குறிப்பாக கருப்பு நிறம், இறுதி சடங்கு மற்றும் பிற சடங்குகளில். தூய்மை, யதார்த்தம் மற்றும் இருப்பு ஆகியவற்றின் கூறுகளை உள்ளடக்கியதாகக் கூறப்படுவதால், பசுவின் உடற்கூறியல் துறையில் தெய்வீகம் பூட்டப்பட்டுள்ளது. அவளுடைய முகம் அப்பாவித்தனத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது – அவளுடைய கண்கள் அமைதி, அவளது கொம்புகள், ராயல்டி மற்றும் காதுகள், புத்திசாலித்தனம் ஆகியவற்றை பிரதிபலிக்கின்றன. அவளது பசு மாடுகள் பால் வடிவத்தில் அம்ப்ரோசியாவின் நீரூற்று; அவளுடைய வால், உயர்ந்த பகுதிகளுக்கு ஒரு படிக்கட்டு.

அதர்வவேதம் (எக்ஸ் .10) கூறுகிறது:

‘பசுவே, உன் வால் கூந்தலுக்கும், உன் கால்களுக்கும், உன் வடிவத்திற்கும் வணங்கு! …

உமது வாயிலிருந்து பாடல்கள் வந்தன, உன் கழுத்தின் முனையிலிருந்து வலிமை, ஓ பசு.

உம்முடைய பக்கங்களிலிருந்து தியாகம் பிறந்தது, உன் பற்களிலிருந்து சூரிய ஒளியின் கதிர்கள்;

உன்னுடைய முனையிலிருந்து மற்றும் தொடையின் இயக்கம் உருவாக்கப்பட்டது, மாடு!

உன்னுடைய உணவுகளிலிருந்து உணவு உற்பத்தி செய்யப்பட்டது, உன் வயிற்றில் இருந்து தாவரங்கள் வந்தன ……

அவர்கள் பசுவை அழியாத வாழ்க்கை என்று அழைக்கிறார்கள், பசுவுக்கு மரணம் என்று மரியாதை செலுத்துகிறார்கள்….

மாடு சொர்க்கம், மாடு பூமி, மாடு விஷ்ணு, ஜீவன் ஆண்டவர்….

அவள் பிரபஞ்சமாகிவிட்டாள்: சூரியன் கணக்கெடுக்கும் அனைத்தும் அவள் தான். ’

வேத ஆரியர்கள் விலங்குகளிடம் மிகுந்த இரக்கத்தைக் காட்டினர், மேலும் அவர்களின் கோத்திரம் அதிகரிக்கும்படி ஜெபங்களை முழக்கமிட்டனர். ரிக்வேதம் (VIII. 102.15) பசுவை அண்ட சக்திகளின் தாயாக ஒப்பிடுகிறது. அவர் அண்டப் பொருளின் மகள், அண்ட ஆற்றலின் சகோதரி, மற்றும் பல. மாடு என்பது அதிதி ‘எல்லையற்றது’, பிரபஞ்சத்தை ஆதரிக்கும் ஒரு தெய்வத்தின் உருவகம்; அவளுடைய பால் மற்றும் அதிலிருந்து தயாரிக்கப்படும் பொருட்கள் ஆரோக்கியமானவை மற்றும் ஊட்டமளிக்கும் (ரிக்வேதம் VI. 28.5). முஸ்லீம் இறையியலாளரும் தத்துவஞானியுமான அல் கசாலி (1058-1111), ‘ஒரு பசுவின் இறைச்சி நோய், அதன் பால் ஆரோக்கியம், மற்றும் அதன் நெய், மருந்து ஆகியவற்றைக் கவனித்ததை இது நினைவூட்டுகிறது. அதர்வவேதத்தின் பாடல்கள் பசுவின் நலன்களுக்காக ஜெபிப்பதைத் தவிர, பசுவின் அருட்கொடைகளைத் தேடுகின்றன. இந்த வசனங்களில் ஒன்று கூறுகிறது.

‘மாடு எங்கள் செல்வமாக இருக்கட்டும்; மிருகத்தனமான இறைவன் (இந்திரன்) எங்களுக்கு கால்நடைகளை வழங்கட்டும்; முதல் விடுதலையின் (சோமா) பசுக்கள் உணவை (பால் மற்றும் வெண்ணெய்) அளிக்கட்டும். இந்த மாடுகள், மனிதர்களே, கர்த்தர் தன்னைத்தானே மகிழ்விப்பதால் புனிதமானவர்கள்; இறைவன் யாருடைய ஆசீர்வாதங்களுக்காக நாம் ஏங்குகிறோம், தலை மற்றும் இதயத்துடன். ’

ஆகையால், அகன்யா – ‘கொல்லப்படுவதற்குப் பொருந்தாது’ – மனிதகுலத்திற்குத் தெரிந்த ஆரம்பகால வேதமான ரிக்வேதத்தில் பசுவுக்கு 21 முறை பயன்படுத்தப்பட்டதில் ஆச்சரியமில்லை. ஏசாயாவின் விவிலிய புத்தகத்தில் (66.3) இந்த யோசனைக்கு ஒரு இணையானது உள்ளது: இது ஒரு எருதுகளைக் கொல்வது ஒரு மனிதனைக் கொன்றது போலாகும்.

வேத அறிவு காமதேனு என்ற கோவின் தெய்வத்துடன் ஒப்பிடப்படுகிறது, அவர் பொருள் செல்வத்திலிருந்து இரட்சிப்பு வரை அனைத்தையும் தருகிறார். யஜுர்வேதம் பசுவை சிறப்பானதாகவும் மீறமுடியாததாகவும் விவரிக்கிறது:

‘அறிவின் வீரியத்தை சூரியனுடன் ஒப்பிடலாம், வானத்தை கடலுடன் ஒப்பிடலாம், பூமி மிகவும் பரந்ததாக இருக்கிறது, ஆனாலும் இந்திரன் அவளை விட பரந்தவள், ஆனால் பசுவை எதற்கும் ஒப்பிட முடியாது.’

மனு ஸ்மிருதி (XI. 80), கற்றறிந்த ஆண்களையும் மாடுகளையும் பாதுகாப்பதற்காக ஒருவரின் உயிரைத் தியாகம் செய்தால், ஒருவர் மிகப்பெரிய பாவத்திலிருந்து விடுபடுவார் என்று அறிவுறுத்துகிறார்.

பசுக்கள் மற்றும் காளைகளை தியாகங்களில் பயன்படுத்தும்போது தனிமைப்படுத்தப்பட்ட நிகழ்வுகள் இருக்கலாம், ஆனால் இதுபோன்ற நடைமுறைகள் வெறுக்கப்படுகின்றன அல்லது பொதுவாக பாவமாக கருதப்படுகின்றன. ஏமாற்றுபவன்